หนึ่งชอบกินทรัฟเฟิลมากค่ะ กินครั้งแรกในร้านอาหารอิตาเลียนแล้วรู้สึกว้าว เธอช่างมีกลิ่นเฉพาะตัวมากและเป็นกลิ่นหอมที่ทำให้อาหารดูพิเศษขึ้นมาทันที (ราคาก็พิเศษขึ้นเช่นกัน อิอิ) ตั้งแต่นั้นมาก็ติดใจ อะไรที่เป็นทรัฟเฟิลขอลองกินตลอด แต่วันนี้หนึ่งจะพาไปกินเมนูทรัฟเฟิลไกลหน่อยคือไปกินถึงปารีสกันเลยค่ะ ^_^

ร้าน “Maison de la Truffe” แปลเป็นภาษาไทยง่ายๆ คือ”บ้านทรัฟเฟิล” เป็นร้านอาหารที่ทุกเมนูจะผสมเห็ดทรัฟเฟิลด้วย (ว้าว!) ร้านนี้เดิมเป็นร้านขายทรัฟเฟิลทั้งสดและผลิตภัณฑ์แปรรูป ต่อมามีการเปลี่ยนมือและปรับโฉมให้ luxury food shop และเพิ่มส่วนของร้านอาหารขึ้นมา ปัจจุบันกำลังสยายปีก(อย่างรวดเร็ว) เปิดสาขาในปารีสหลายแห่ง Madeleine, Marbeuf
Goumet Galleries Lafayette และน้องใหม่ล่าสุดที่เพิ่งสาขาไปคือที่ La Grande Epicerie de Paris นอกจากนี้จะมีการขยายสาขาไปในประเทศอื่นๆในยุโรป เช่นเยอรมัน เบลเยียม และมีสาขาในประเทสไทยด้วย 2 แห่งคือที่ทองหล่อและสยามพารากอน เ

ร้านที่หนึ่งไปเป็นสาขาแรกคือที่ Madeleine หนึ่งรู้จักร้านนี้เพราะตั้งใจเสิร์ชหาร้านขาย “ทรัฟเฟิล” เพราะตั้งใจจะลองซื้อกลับบบ้านไปลองทำอาหารกินเองเลยม จริงๆมีหลายร้านที่ขายแต่เห็นชื่อตัดสินใจมาร้านนี้เลย 😉 พอมาถึงเห็นว่ามีร้านอาหารแต่ตอนนั้นกินอิ่มเต็มแมกซ์แล้ว เลยหมายมั่นว่าถ้ามีโอกาสได้มาปารีสอีกจะขอแวะมาชิม โอกาสมาเร็วจริงๆค่ะ อิอิ 4 เดือนผ่านไปได้กลับมาปารีสอีกครั้งเลยชวนเพื่อนมาชิมอาหารร้านนี้

แต่ก่อนจะไปชิมอาหารมาทำความรู้จักทรัฟเฟิลกันก่อนสักนิดนะคะ ^_^

น่ารู้เกี่ยวกับทรัฟเฟิล

– เป็นอัญมณีแห่งวงการอาหาร ได้ชื่อว่าเป็นอาหารที่แพงที่สุดในโลก ราคา black truffle ประมาณกิโล 70,000 บาทเบาๆ ถ้าเป็น white truffle ก็แพงขึ้นมาอีกประมาณ 3 เท่า!!

– อยู่ในตระกูลเดียวกับเห็ด แต่จะขึ้นใต้ดินตามรากไม้ของพืชบางชนิดเช่นต้นโอ้ค ต้นเฮเซลนัท

– ต้นทุนของการทำฟาร์มทรัฟเฟิลสูงมาก ต้องปลูกต้นไม้ (ต้นโอ้ค ต้นเฮเซลนัท) ต้องควบคุม
คุณภาพของดินให้เหมาะสม(ตลอดเวลา) ต้องเฝ้าระวังหมูป่า ต้องใช้เวลานานถึง 7-8 ปีกว่าทรัฟเฟิลจะขึ้นตามรากต้นไม้ที่ปลูก และต้องมีสุนัขที่ได้รับการฝึกมาอย่างดีในการช่วยล่าทรัฟเฟิล

– ในอดีตทรัฟเฟิลส่วนใหญ่มาจากยุโรป (ฝรั่งเศส อิตาลี) แต่ปัจจุบันมีฟาร์มทรัฟเฟิลหลายแห่งทั่วโลกเช่น นิวซีแลนด์ ออสเตรเลีย USA รวมทั้งจีนด้วย

– Chinese truffle มีราคาถูกกว่า European Truffle แต่คุณภาพไม่ดีเท่า

หลักการกินทรัฟเฟิล

ทรัฟเฟิลมีกลิ่นที่เฉพาะตัวมากและบอบบางมากเช่นกัน ทรัฟเฟิลนำมาในในอาหารที่หลากหลายแต่มีหลักการคือ

– ใช้ในปริมาณที่มากพอ 10 กรัมต่ออาหาร 1 จาน
– เนื่องจากความร้อนจะทำลายกลิ่นของทรัฟเฟิลดังนั้นกินสดดีที่สุด อาหารอาจจะปรุงมาแล้วมาโรยทรัฟเฟิลก่อนเสิร์ฟ หากต้องใช้ความร้อนก็ไม่ไม่ควรเกิน 80 C
– ทรัฟเฟิลต้องเป็นนางเอกบนจาน อาหารจึงควรมีรสที่ไม่ซับซ้อนมาก หรือมีกลิ่นหรือรสอื่นที่แรงกว่าจนกลบกลิ่นของเธอ

ทำความรู้จักกับทรัฟเฟิลไปแล้ววกกลับมาดูร้านอาหารที่จะไปกินบ้างนะคะ

location:
19 Place de la Madeleine, 75008 Paris, France

การเดินทาง:

Metro: ลงสถานี Madeleine (สาย 8, 12, 14) หรือเดินๆอยู่แล้ว Place de Concorde สามารถเดินมาได้ ไม่ไกลมาก

บรรยากาศร้านและการบริการ:

เดินเข้ามาในร้านกลิ่นทรัฟเฟิลตลบอบอวล แค่กลิ่นก็ฟินแล้วค่ะ ^_^ ร้านเป็น casual dining สบายๆ ไม่มี dress code สามารถห้องอาหารไม่กว้างมาก ขนาดประมาณตึก 1 คูหา ตกแต่งแบบคลาสสิคโทนซีเทาออกฟ้าๆ โต๊ะอาหารค่อนข้างชิดกัน เวลาคุยกันต้องคุยเบาๆ(กลัวโต๊ะข้างๆรำคาญ) พนักงานสุภาพมาก บริการดี ว่องไว พูดภาษาอังกฤษได้คล่อง

อาหาร:

ฝรั่งเศสที่มีทรัฟเฟิล
มีไวน์ให้เลือกไม่มากนัก

หน้าร้าน เป็นตึกเก่า 2 คูหา

 

 

พอเปิดประตูก้าวเข้ามาในร้านก็ปะทะกับกลิ่นทรัฟเฟิลหอมตลบไปทั้งร้านเลยค่า ร้านแบ่งเป็น 2 ส่วนชัดเจน ส่วนนี้หรับขายทรัฟเฟิลและผลิตภัณฑ์ต่างๆของทรัฟเฟิล อีกด้าน(ถัดจากผนังขวามือ)เป็นโซนร้านอาหาร
 

 
ร้านเปิดตั้งแต่ปี 1932 จนถึงทุกวันนี้ก็​ 84 ปีแล้ว
 

 
มาดูกันว่าร้านเค้าขายอะไรบ้าง นางเอกของร้าน ทรัฟเฟิล เห็นเป็นก้อนๆ สีดำๆแบบนี้เธอขึ้นชื่อว่าเป็น black diamond in the kitchen เชียวนะ ราคาก็เบาๆ ขีดละประมาณ 1700 บาท เท่านั้น!! นอกจากจะแพงแล้วเธอยังบอบบางด้วยค่ะ กลิ่นเฉพาะตัวของเธอจะค่อยๆลงลงไปเรื่อยๆ คนขายแนะนำให้ซื้อแล้วรีบใช้ ถ้าจะให้ดีควรใช้ให้หมดภายใน 1 อาทิตย์

 

 
ผลิตภัณฑ์แปลรูปจากทรัฟเฟิล มีทุกอย่างตั้งแต่น้ำมัน เกลือ ชีส และอื่นๆอีกมากมาย ในรูปคือ Truffle Carpaccio เนื้อทรัฟเฟิลในน้ำมันมะกอก
 

 
goat cheese ผสมทรัฟเฟิล
 

 

นี่ก็ชีสสสส
 

 

ขนม Madeleine รสทรัฟเฟิล แต่แอบแปลกใจ ไหนว่าอย่าใช้ความร้อนสูง อบขนมนี่เกิน 100 C อยู่แล้ว หนึ่งซื้อมากิน ชิ้นละ 5 ยูโร อร่อยมาก หอมทรัฟเฟิล

 

 
มาดูโซนอาหารกันบ้างนะคะ ร้านแต่งดูสวยคลาสสิค แต่จริงๆแล้วเป็น casual dining นะคะ ไม่ต้องมี dress code ใส่กางเกงยีนส์มากินได้ โต๊ะจะเบียดๆกัน โต๊ะข้างๆคุยอะไรกันเราได้ยินเลยทีเดียว อิอิ ไม่กล้าถ่ายบรรยากาสร้านมาเพราะมีแขกนั่งกันเยอะพอสมควร เราไปทานมื้อเย็นแบบไม่ได้จองด้วย แต่ไปถึงก็มีโต๊ะนะคะ

พนักงานสุภาพมากๆ ไม่เหยียดคนเอเชีย พูดภาษาอังกฤษได้ดีมากด้วย

อาหารมีให้เลือกไม่มาก โดยแต่ละเมนูสามรถระบุได้เลยว่าจะโรยทรัฟเฟิมาหรือไม่ ถ้าต้องการจะใช้ทรัฟเฟิลชนิดไหน มีให้เลือกสามชนิดคือ season truffle, black truffle และ white truffle ซึ่งอย่างหลังไม่ได้มีให้สำหรับทุกเมนู สังเกตได้จากเมนูเลยค่ะ

 

Amuse-bouches อภินันทนาการจากเชฟ ^_^ เหมือนบิสกิต(bread) หรือสโคนเนื้อแน่นๆ หอมๆ มีเนื้อทรัฟเฟิลบางๆโปะหน้า

 

 

Baked Potato, Truffled cream and black Melanosporum truffle pearls 32 ยูโร

 

 
Suprême de volaille ไก่ครีมซ้อส เสิร์ฟพร้อมมันฝรั่งจิ๋ว โปรย black truffles แบบมหาศาล 54 ยูโร ไก่สุปรีมน่าจะไม่ติดกระดูกนะคะ อันนมาแบบขาชี้เลยทีเดียว

 

 
Risotto with truffle 43 ยูโร ริซอตโต้รสบางๆ โปรย season truffle แบบตู้มมาก

 

 

Black Augus Ribsteak 250 กรัม 62 ยูโร เสิร์ฟ Maitre d’Hotel butte (เนยปรุงกับน้ำมะนาว พาสลีย์ เกลือและพริกไทย)และสลลัด ปกคลุมไปด้วย black truffles 62 ยูโร

 

 

ไวน์ที่เราลอง
 

 

ความเห็นส่วนตัว

รสชาติอาหารโดยรวมรสจะบางๆ นัวๆ อาจจะเป็นเพราะต้องการให้รสชาติและกลิ่นของทรัฟเฟิลโดดเด่น ได้ยินโต๊ะข้างๆพูดตอนที่บริการเดินไปถามเรื่องรสชาติอาหารว่า รสมัน bland ไปหน่อย ส่วนตัวแล้วเห็นด้วยเลย แต่เรื่องความสดและความตู้มของทรัฟเฟิลต้องยกให้เค้าจริงๆค่ะ อ่านต่อได้ที่ https://www.wongnai.com/me/lists?ref=ct

 
***สงวนลิขสิทธิ์ ไม่อนุญาตให้นำรูปภาพหรือข้อความใดๆไปใช้ก่อนได้รับอนุญาต หากคุณคิดว่าเนื้อหามีประโยชน์กรุณากดปุ่ม ” share” ท้ายบล็อกหรือ redirect link มาที่เพจนี้***